Toen ik in 1999 naar Weesp verhuisde nam een buurman me de eerste avond mee naar een kroeg. Op een gegeven moment verzuchtte ik: "dus nu ben ik een Weesper". Het was dat de rekening al vrij hoog was opgelopen, anders was ik zo de zaak uitgezet. Als Weesper word je geboren, je kan het niet worden zo werd mij duidelijk gemaakt. Iemand heeft me nog wel eens een tip gegeven, als je per ongeluk in het water valt mag je volgens sommigen ook meedoen. Het is nooit gebeurd.
Toch is Weesp misschien wel de belangrijkste woonplaats in mijn leven geworden. Toen ik in 2004 door de toenmalige voorzitter van de lokale VVD op de koffie werd gevraagd had ik niet kunnen vermoeden wat het gevolg zou zijn.
Nu ik -aan de vooravond van misschien wel het belangrijkste jaar in de bestuurlijke geschiedenis van Weesp- afscheid neem van deze prachtige stad wil ik u nog wel wat mee geven. Weesp kan niet zelfstandig voortbestaan, daar ben ik de afgelopen jaren van overtuigd geraakt. Hoe het verder kan zal hopelijk het komende jaar duidelijk worden. Een werkgroep uit de Gemeenteraad gaat de mogelijkheden inventariseren en u kunt meepraten bij een “politiek plein”. Weesp heeft het nodige te bieden, dus koop u in in de beste deal!
Graag dank ik iedereen voor het vertrouwen, ik zal u missen maar ik blijf als technisch voorzitter aanwezig bij de buurtpanels, dus misschien zien we elkaar daar.
En tot slot: Weespers kunnen nog zo vasthouden aan hun eigen regels, maar na 16 jaar hier gewoond te hebben zal ik me altijd een beetje Weesper blijven voelen. Of u dat goed vindt of niet!
Lees ook hier verder en hier